Niet meer dan duizend zandkorrels heb je nodig om een dag geluk te maken. Behalve misschien dan zestig keer opnieuw het nummer van Zoutelande dat door de box giert, terwijl je op een vrije middag, die je jezelf met veel geneugte hebt toebedeeld richting Nederlandse kust scheert. ‘Wat gaan jullie daar zoeken?’, ‘Daar is niks te zien!’, waren de opmerkingen van mijn vader de dag voordien, terwijl hij de kaart van Nederland op de tafel spreidde na het eten, op zoek ging naar Zoutelande en deed alsof we naar het einde van de wereld zouden rijden. ⛱ Marie en … Lees verder Zoutelande

  Lieve dames, jullie weten het. Ik heb het ook al miljoen keren gezegd. Jullie zijn één uit honderdduizend. Iets weten jullie echter misschien nog niet en dat dient hier ook vermeld : jullie mannen. Misschien zijn jullie daar niet altijd zelf van overtuigd, – Ik weet het wel, ik heb er zo ook één en van tijd tot tijd zou je willen dat hij een vrouw is. Gewoon puur praktisch gezien. – maar zij zijn mega, gigantisch met een hemeltergend hoog knuffelgehalte. Sommige mannen heb ik regelmatig gezien. ♥Zij helpen mij bij het openmaken en uitschenken van een fles … Lees verder Mannen

Ik ben veel te veel moederkloek. Het is goed dat ik het van mezelf weet, maar dat wil nog niet zeggen dat ik dat deel van mijn hersenen zomaar kan uitschakelen. Het is niet dat ik mijn dames niet vrij kan laten. Te vrij zelfs als ik mijn man hoor. Ze mogen van mij veel te laat thuis komen, twee avonden na elkaar. Ze mogen twee vakanties na elkaar plannen, waardoor ik op één nacht vier wasmachines moet doen : één voor de donkere, één voor de gekleurde, één voor de witte en één voor de delicate was en dan … Lees verder Moederkloek.

Maandag 11 februari 2019. – Hebben jullie trouwens gemerkt dat ik bij mijn vorige bericht een paar glazen wijn uitheb? 🤪😂 Ik wel. Als ik dan vandaag mijn tekst opnieuw lees, merk ik dat mijn zinnen korter, eenvoudiger zijn. Terwijl ik de avond zelf echt de indruk had een verschrikkelijk complexe en intelligente tekst geschreven te hebben! In elk geval, om 04.00 brandt het licht in mijn hoofd alweer. Ik rol nog een keer naar de rand van het bed, want Erik eigent zich de volledige linkerkant én het midden toe en doe nog een poging tot breinloze slaap. Moeilijk, maar moeilijk … Lees verder Parijs – deel 2.

Zondag 10 februari. – Vier uur? Vijf uur? Misschien vier en een half heb ik geslapen. In elk geval slaapt Julie nog minder. Ik hoor haar rond 03.00u thuis komen. Mijn wekker staat op 05.20u. De katten vinden het geweldig : een heel huis wakker gedurende een ganse nacht. 🐈 In elk geval frommel ik mezelf en even later een gans huishouden uit bed : we gaan naar Parijs : We laten het huis en de katten achter onder de halfwakker wakende ogen van Dries 🤪 en sporen richting Berchem. De rest van de rit verloopt standaard. Als gewoonlijk slapen we af en aan. … Lees verder Parijs – deel 1.