Mijn leven is een nieuw tijdperk ingetreden. Marie, mijn jongste meisje, is twee dagen geleden namelijk verkocht. Ondertussen heb ik door dat je als moeder sommige dingen gewoon beter niet weet. Marie zal dit zelf waarschijnlijk ook zo gedacht hebben, want ze had het mij ook niet verteld, terwijl ze anders eigenlijk alles vertelt. Ze zit haar eerste jaar op kot en we bellen veel te veel, over niks, gewoon om twee zinnen te zeggen. Niet alleen met mij, maar ook met Erik. En zo komt het dan, dat Erik op woensdagavond net na het eten, haar gewoon belt, om een babbel te doen en ze niet opneemt. We gaan ervan uit dat ze onder de douche staat.

Een halfuur later neemt ze nog niet op, is ze misschien naar een vriendin. Een uur later onderneemt Erik de voor hem laatste poging. Niets. Moeders zijn doorbijters. Het feit dat wij ’s middags nog twee nutteloze zinnen gewisseld hebben en er helemaal geen sprake geweest is van weggaan, maar eerder van chemie-oefeningen maken en het feit dat haar kot tegen de straatkant en op de begane grond ligt, maakt dat ik hardnekkig en doortastend volhoud. Ik scroll door mijn nummers en stuur een bericht naar Emma, Marie’s vriendin in het centrum van Antwerpen (Marie zit in Wilrijk) en krijg het voor de hand liggende antwoord dat Marie waarschijnlijk naar ‘iets’ van een studentenvereniging is. Natuurlijk.

Ik bedank Emma en zeg sorry voor het storen. Ik stuur een bericht naar Marie met slaap zacht. Ik ben een coole mama, no worries. ’s Nachts om 01.00u wekt een ‘ping’ mij : ‘Sorry mama, ik wilde je helemaal niet ongerust maken maar mijn telefoon stond op maantje. Ik ben thuis. Slaap lekker. We bellen morgen.’ Ze blijkt dus zonder mijn weten verkocht en heeft ajuin moeten eten (iets waarvoor ze volgens zichzelf super allergisch is, lees ‘gewoon niet lust’) en is nu gedurende een maand willekeurige eigendom van haar ‘bezitters’. Morgen na de les moet ze bij haar nieuwe eigenaars haar ‘baby’ ophalen, een baby waarvoor ze een ganse maand moet zorgen, die ze overal mee naartoe moet nemen (nee geen vroedvrouw, dierengeneeskunde). Bijna vijfhonderd jaar na datum is slavenhandel weer in. Binnenkort wordt ze ook nog gedoopt.

Ik denk dat ik er een gewoonte van ga maken haar te laten bellen en niet meer zelf te bellen. Ik moet niet alles weten, misschien zelfs niet achteraf.