Het is niet te geloven. Hoe is het in godsnaam mogelijk?! Zelf bagage inchecken is geen probleem, dat kunnen we. Perfect teamwork : ik scan, Erik labelt. Ik verdeel nog snel twee kilo. Valies open en twee paar schoenen verdwijnen in twee andere valiezen, zodat we overal netjes onder het toegestane gewicht zitten. Een levend persoon zou gezien hebben, dat de anderhalve kilo teveel in de ene, werd gecompenseerd door drie kilo te weinig in elk van de twee andere. Een computer checkt echter rigoureus, zonder medelijden. Ik gooi dus mijn valies open temidden van de rij wachtenden – absoluut … Lees verder Italië 1, l’inizio.

Wat kan ik zeggen? Het was perfect. Nee, het was meer dan dat. Het was ‘ikslahetopinmijngeheugenaandelinksekantwantdaarzittenallemomentendieiknooitoftenimmerzalvergeten’. Last minute vertrekken we naar Pukkelpop, naar het terras waar elk jaar twee stoelen met onze namen staan te wachten. Vroeger stond ons terras pal voor de ingang van Pukkelpop. Nu staat het iets meer naar rechts, of de entree iets meer naar links. Volgens mij hebben ze deze laatste met opzet verzet. Teveel vergissingen. Iedereen dacht dat het festival zich bij ons afspeelde, wegens bodemloos plezier en gelach, rosé en Jupiler en eindeloos schoon volk. Ik neem verse soep in een thermos, currysoep … Lees verder PKP, anno 2019.

Lieve dames, ergens moest ik mijn pen weer oppakken. Ik ben ondertussen een paar keer begonnen, kleine dingen die ik meemaakte, maar op de één of andere manier vloeiden de letters niet in de juiste volgorde. Het leven ontbrak, ze dartelden niet, ze draalden rond hun as. Tot de laatste twee dagen. Mijn hoofd zit vol, alsof het gaat barsten als ik nog één woord, één zin, één gedachte extra toelaat. Ik heb op vrijdag 19 juli mijn boeken neergelegd. Het vraagt geen inspanning, het is een druk op de knop, het kan online. Zo eenvoudig is het. Zo immens … Lees verder Boeken, 31 juli 2019.

De finale. Zondagochtend, 00.28u. Ik lig in bed. Bing&Ella is officieel zes uur en achtentwintig minuten gesloten. Officieus een kleine zesendertig minuten. Negenendertig minuten geleden hebben Caroline en ik onze laatste klant afgerekend : twee geweldige tops en één paar sneakers van Philippe Model voor Isabel, die speciaal voor ons nog uit Antwerpen gekomen is. Terwijl Rita, Caroline en ik de meer dan dertig afgeruimde glazen afwassen, is zij op de valreep in Bing&Ella’s unieke paskamer gedoken. De laatste klant voor de spiegel. Onze twee resterende mannen in het gezelschap staan ondertussen buiten naar de sterren te kijken, verdrinkend in een … Lees verder Het einde, 13 juli 2019.

Het is lang geleden dat ik met zoveel goesting geschreven heb. Toegegeven, het lijkt en is ook een eeuwigheid geleden dat ik nog drie glazen rosé op een rij gedronken heb. 🙈 Het is net of ik met de stopzetting van Bing&Ella ook het recht op ongebreideld en verstandeloos genieten even kwijt geweest ben. Erik spreekt vandaag met zijn zusje in Antwerpen af. Ik ga mee. Op de één of andere manier vind ik dat ik erbij hoor te zijn, hoewel ik communicatief geen letter kan bijbrengen. Edyta spreekt Pools en Russisch en terwijl ik een scala aan geoefende en minder … Lees verder Met Polen op stap.

Lieve dames, Ik zou kunnen afsluiten met een minuscule hint van bitterheid in mijn stem. Alleen maar dit kleine verschil in toonhoogte zou Bing&Ella echter het grootste onrecht aandoen. Bing&Ella verdient een einde zoals jullie haar gekneed hebben : uniek, briljant, onweerstaanbaar en over de top. Vijftien jaar heeft mijn grote spiegel jullie levens in zich opgeslagen, hebben mijn kleine spiegels jullie in voor- en zijaanzicht in seconden gefilmd. Onze ogen hebben elkaar vastgehouden in bewondering, in vertrouwen, in kraaienpoten en een glinsterende traan. We hebben elkaar in kleding naar de mooiste toppen getroond. We hebben bergen verzet en endorfines … Lees verder Stop de tijd. 7 mei 2019.