We zijn ondertussen experts in metro rijden. We detecteren de snelste routes. We weten ondertussen zelfs welke lijnen airco aan boord hebben en welke sauna’s zijn. Vandaag snuiven we een vleug cultuur, Bing&Ella style.

Heavenly Bodies in the MET. Uniek, adembenemend, in een perfecte setting met de perfecte muziek. We raken elkaar kwijt en komen elkaar weer tegen. Ik vind onze Belgen, Raf Simons en A.F. Vandevorst, temidden van de groten der aarde, Dior, YSL, … Pracht en praal in een katholieke jas gegoten.

We halen onze lunch bij Butterfield Market. Een toog vol vers klaargemaakte, oog- en, later blijkt ook, tongstrelende gerechten. Je zegt aan de dames en heren achter de toog met welke ingrediënten zij jouw lunchbox op maat mogen vullen. Alles wordt in een zak geladen, inclusief bestek. Wij trekken met onze culinaire schat richting Central Park. Wij gaan picknicken.

Zonder de Sexy Black Guys gerekend. Zij zijn schaamteloos eerlijk, heerlijk elastisch en met een absoluut te smaken humor. Street performance van de bovenste plank. We klappen in onze handen nog voor we het goed en wel weten. Erik wordt aan hun act toegevoegd nog voor we het realiseren. Ik geef een bijdrage in hun immense zak en mag en plein public vertellen dat ik uit Belgium kom. Ik krijg applaus.

Onze zak met heerlijkheden staat dus wel een halfuur smachtend op de grond te wachten. Gezien Erik in het rijtje in het midden staat, zit er niets anders op dan de Sexy Black Guys hun ding tot op het einde te laten doen. Ze zijn gelukkig goed, ze hebben het wel doordacht. Wanneer je zonder schroom met jezelf lacht, vindt iedereen een kwinkslag aan het eigen adres veel makkelijker te verteren.

We keren terug naar Soho. Upper West Side en Harlem bewaren we voor één van de volgende dagen. De meisjes willen graag shoppen. Erik niet zozeer, maar voor ieder wat wils, vanzelfsprekend. Hij dwarrelt door de straten, terwijl wij doen waar we goed in zijn. Ik moet het hier toch even zeggen, want het is zo’n verschil met België : iedereen is zo heerlijk van harte vriendelijk. Je wordt in eender welke winkel op handen gedragen. Marie maakt vrienden met een zalige gay winkeljongen. Nog voor ze haar eerste kledingstuk gepast heeft, wisselen zij levensgebeurtenissen uit. Hij vraagt of ze geen zin heeft in NY te komen studeren, Zij leert hem sterrenbeeld te zeggen in het Nederlands.

Erik vindt ons terug. We zaten nochtans goed verstopt. Hij vindt dat hij een pint verdient heeft. Wij denken bij onszelf dat er nog twee dagen komen, dus we willen dit wel even doen voor hem… Mulberry street is van noord naar zuid afgezet. Op minder dan een halfuur tijd staat de straat vol terrassen, Italiaanse. Wij veroveren een hoge tafel en een Aperol cocktail in de raamopening van Gelso&Grand.

Erik maakt vrienden met een Amerikaans fotograaf/filmmaker. We geven elkaar een hand, nemen afscheid en lopen terug naar de metro. Het verkeer zit vast. Voor onze neus staat een grote zwarte wagen, gevuld met twee omvangrijke zwarte heren. Onder hun wagen slepen zij een oranje-wit gestreepte verkeerskegel mee. Wij moeten lachen. Zij zien het. Zij draaien hun raam open : ‘There was a lot of traffic, so we just went over the cones.’ Dit is New York.

We eindigen de avond op onze pier. Erik alweer met Chicken over Rice, ik met een glimlachende blik op de dansende Chinese tai-chi dames. De wereld komt hier samen.