Spontaan origineel en zelfs een beetje buitensporig. Zo heb ik gisteren mijn dag beleefd. Ik heb heerlijk luxueus onder de middag mijn deur een uur gesloten, om een tikje decadent op een terras in de zon te gaan zitten en wanneer mijn lieve vriendin een mini fles cava voorstelt, is er geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om niet, zomaar tussen twaalf en één en op een gewone werkse dag, samen met haar te klinken. Op ons, geen enkele andere bijzondere reden is er nodig om santé te zeggen.

Met een licht rode blos op mijn wangen doe ik om kwart na één, niet te laat, want zo had ik het ook op mijn briefje geschreven, mijn deur weer open. Het is een dag dat alles klopt en kleurt en lacht en swingt en ademt van zomer. Ik verkoop knalroze sneakers en t-shirts met frisco’s en we babbelen over krokodillen en het paradijs en over bloedprocessie en achterkleinkinderen.

Mijn laatste klant zegt dat ze diep vanbinnen nog steeds denkt dat ze een 38 heeft, maar dat ze merkt dat een 40 haar blijkbaar telkens toch wat beter zit. En samen, omstreeks zeventien voor zes, beslissen we dat een 40 helemaal niet zo slecht is, want dan kunnen we leven met volle teugen en genieten zonder schaamte en op maandag en op woensdag en op zaterdag of op zondag – of, en op zondag – een glas wijn drinken mét een kommetje chips, voor of na de barbecue.

We beslissen verder om vanaf nu, in de zomer aan het strand en het zwembad, gewoon ons mooie kleedje aan te houden over onze bikini, want dan kunnen we ook weer heerlijk en glorieus stralend aan de bar zitten zonder onze buik in te trekken. Onze buik hoeft trouwens niet meer zonodig bruin te worden. Aan wie zouden we hem bij thuiskomst moeten laten zien? Liever heffen we ons glas en lachen buitensporig naar het leven. Santé en geniet met volle teugen.