Misschien zijn het alleen meisjes. Of doen jongens het ook? Ik ben me bewust van de kracht van een geschreven woord. Soms worden woorden anders gelezen dan dat je ze schrijft. Anders geregistreerd dan dat jij ze bedoelt. Ik hou van social media. Van het goede van social media. Het grensoverschrijdende. Letterlijk. Ik voel me helemaal opnieuw opgeslorpt in het spannende verhaal van penvrienden in vreemde contreien. Alleen moet je geen postzegels meer plakken en eindeloos wachten op een antwoord.

Social media antwoorden snel. Ik schrijf kattebellen met Shirley uit Toronto en HsinWei Ho in Londen, met Karen die de wereld rondreist en met Miss Joma, die de meest wonderbaarlijk grote ogen heeft. De wereld ligt in mijn handpalm en vloeit uit mijn klavier. Ik werk graag met social media. Ik behandel en koester het als een mix van openheid, schoonheid in letteren en beelden, een kunstige galerie.

Social media zijn echter ook anders, achter de schermen. Ze koesteren woorden die slechts door enkelen gezien worden. Woorden ten toon gespreid in groepen. In Messenger en Whatsapp. Een verhaal dat niet ophoudt wanneer de avond reeds voorbij is. Dat nog steeds geschreven wordt wanneer je je ogen wil sluiten en de rust van de nacht wil opzoeken.

Zonder opzet, puur toevallig – ik heb een gsm geconfisceerd – openbaart zich een gesprek. Tekst die niet voor ouderlijke ogen bedoeld is. Ik voel me een stuk voyeur en toch kan ik het niet laten. Een gesprek tussen meisjes. De groep heeft een grappige naam. De uitgewisselde woorden zijn dat allerminst. Onze dochters en zonen zijn de allereerste experimentele social media generatie. Niet wij, als ouders. Wij beleven het aan de zijlijn. Het is – nog – niet onze wereld.

Het is echter wel het leven, de wereld, de secondenteller, het levensritme van onze jeugd. Zij ademen Messenger. Ping. Ping. Ping. Ping. Ping. Zonder rustmomenten. Zonder schroom. Zonder ouders die links en rechts een woord opvangen en een minimaal wijze correctie kunnen uitvoeren. Het is een wereld achter de schermen. Zonder controles. Zonder grenzen.

Lieve meisjes en jongens, koester jullie nieuwe wereld, houd het leven open, het heelal aan jullie voeten, schrijf jullie woorden met respect, met een bedachtvolle seconde voor elke letter, met vriendschap voor vrienden en vriendinnen. Heb het leven lief. Heb elkander lief.