1 december. Het einde van het jaar nadert. En misschien is het dan dat gevoel dat je alles nog eens even op een rijtje moet zetten. Misschien is het wel de komst van de Sint. Dat je je gaat afvragen of je wel braaf geweest bent. Of je het wel goed gedaan hebt.

Of ik het anders had moeten doen. Wel dit laatste vraag ik niet meer. Alles kan natuurlijk anders. Maar is het dan beter? Geen flauw idee. Alles wat je doet, maakt je een stuk tot wat je bent.

En ik ben jarig vandaag. Gelukkig jarig. Ik ben zo één die nog steeds moet gaan tellen vanaf haar geboortejaar, wanneer naar mijn leeftijd gevraagd wordt. Niet 1 2 3 4 5… Maar gewoon :  geboortejaar 1969, dus 1970 is 1 jaar, dwz bij het eindcijfer van elk jaar moet ik 1 bijtellen en dan heb ik het laatste cijfer van mijn leeftijd. De tientallen kan ik wel onthouden. Daar is jammer genoeg minder verwarring mogelijk.

Ik ben dus 47. Vandaag. En ik ben wie ik ben. De som der gehelen. En één van die gehelen, mijn lieve dames zijn jullie. Ik zie jullie reeds 12 jaren komen en gaan. En soms wanneer ik thuiskom en Erik me vraagt ‘Wat heb je vandaag gedaan?’. Dan zeg ik ‘Gebabbeld’. Want dat is wat wij doen. Wat jullie tegen mij doen. En wat ik zeker ook tegen jullie doe.

Wij zijn ondertussen samen groot en wijs geworden. Niet oud. Daar doen we niet aan mee. We babbelen over lief en leed. En nieuwe liefdes. En soms nieuw leed. En liefdes van dochters. En zonen. Alhoewel, deze laatsten lijken het in dit geval iets minder gecompliceerd te maken. En voordrinken van zonen. En dochters. Allebei gelijk op dit vlak. En studies. En herinneringen aan eigen studies. Mijn toog is een vat zonder bodem. Slurpt verhalen. Zonder einde.

Dus jullie maken mij tot wat ik ben. En jullie doen dat niet slecht. Jullie zijn uniek. Met jullie eigen talenten en zicht op de wereld. Ik luister en leer van jullie. Eén van jullie heeft me gezegd ‘Wanneer je ervan overtuigd bent dat je goed bent in iets, waarom doe je het dan niet?’. Dus ik doe nu, waarvan ik overtuigd ben dat ik er goed in ben. En ik maak, met jullie, Bing&Ella tot wat het is. En hoe heerlijk is dat? Op je z e v e n e n v e e r t i g s t e te mogen zeggen dat je doet wat je graag doet en waar je goed in bent.

En ik ben ijdel. Ik durf ijdel zijn om te hopen. Voor de toekomst. Ik heb ideeën én dromen. Voor mezelf. Voor mijn gezin. Voor mijn familie. Mijn vrienden. Ik droom voor jullie. Met jullie. Ik wens jullie hopen hoop. Durf vooruit kijken. Durf vallen. Durf opstaan. Durf hopen. Ik wens jullie immense hopen hoop.

Liefs.