Small sampans reached the shore again. People here are so kind and wanted to be friends.

Ik ben gepriviligieerd geweest. Werkelijk. En zonder enige twijfel. Absoluut. We hebben zon gekregen. En ze gekoesterd. We waren voorbereid op regen. En werden verwend. We hebben buien gehad. Tropisch. Maar net genoeg om ze bijzonder te vinden. Net niet te lang. Om ze saai te vinden. En toch net lang genoeg om gedurende de duur ervan bijzondere plannen te maken voor erna.

Het weer was bijzonder. Zonder twijfel. Absoluut. Iets anders maakte deze reis echter uniek. Vast te houden. Te koesteren. Op de rand van fantasie. Gezegend. Niet in de zin van goden. Maar puur menselijk. Een vriendelijkheid. Een respectvolheid. Niet onderdanig. Maar gewoon. Een lach. Voor een lach. Je bent waard wat je bent. Wie je bent. 

Je voelt je bijna in een andere wereld. Je groet. Iedereen. Zonder onderscheid. Gekend. Ongekend. Bekend. Iedereen is bekend. En hoe snel ken je iedereen. Wanneer je groet. Groeten is een stuk van het dagelijkse ritueel. Inherent aan het leven. Ik groet. Ik wens je een fijne dag. Een onvergetelijk moment.

Ik neem een groet mee. Van Koh Samui. Van Thailand. Naar huis. Naar jullie. En ik geef met veel plezier dit kleine grote gebaar. Dit ogenblik van levenswijsheid. Van de andere kant van de wereld. Een moment waar wij vaak aan voorbij lopen.

Gegroet.