Ik krijg een mailtje van een super sympathieke collega.  Zij stelt mij de vraag of de jong-volwassene van tegenwoordig problemen heeft met plannen of dat de ‘kort op de bal’ formule gewoon succesvoller is dan het zorgvuldige lange termijn denken.

Mijn eerste reactie was er één van ‘Meisje, wij worden een dagje ouder en wat ons ‘kort dag’ lijkt, is gewoon zo omdat wij iets langer nodig hebben om eraan te wennen.’  Dat was ook zo met de korte rokken.  Het heeft me seizoenen gekost om jullie knieën bloot te krijgen en nu ze eindelijk bloot zijn, kan je het al raden!

In een tweede gedachte echter, moet ik eerlijk toegeven dat ik waarschijnlijk the Queen of last minutes ben.  Ik presteer onder druk.  Mijn hersenlijke celconnecties gaan op dergelijke momenten in overdrive.  Ik ben zo iemand die er geen graat in ziet om op zondagochtend te beslissen dat het veel te mooi weer is om de dag zomaar voorbij te laten gaan.  Bij een dergelijke dag hoort volk, veel volk!

Mijn man ondergaat zo’n momenten.  Zet zich neer, zucht zelfs al niet meer en stelt praktisch de vraag : ‘Wat moet er gedaan worden?’  We overleven altijd en het zijn de heerlijkste middagen.  Ik geniet diep van deze onvolkomen toevalligheden.

Zo hebben we deze week Andrea op bezoek, onze uitwisselingsstudente uit het overheerlijke Italia.  Gezien ze had laten weten dat ze graag Belgische dingen wilde proeven, hadden we een gans lijstje voorzien : frietjes, asperges, witloof, stoofvlees, garnaalkroketjes, …  Netjes per dag gerangschikt.  Reeds vorige week.

Maar meisjes, dit kan ik niet!  Je kan toch niet een week op voorhand beslissen wat je gaat eten 😉  Ik heb vandaag echt helemaal zin in iets anders!  Let’s go shopping and let the moment decide.