Mijn ogen zien er een beetje verfrommeld uit.  Ik voel mezelf eveneens compleet als een beetje verfrommeld zijnde aan.  De race naar kerst is begonnen!

En toch glijd ik altijd met veel enthousiasme binnen in dit kerstgewoel.  Onze parkeerwachter deelde ons in vertrouwen mee dat dit de periode is dat er het meest ruzie wordt gemaakt op de parking.  Soms bijna rake klappen om net voor de neus weggekaapte parkeerplaatsen…  Really 😉

Elk jaar weer neem ik me heilig voor het komende jaar, op z’n minst wat de kadootjes aangaat, een beetje voorzienend te werk te gaan.  Ik moet alles nog kopen.  Ik moet nog een lijst opmaken.  Ik moet nog onopvallend gaan polsen bij de ontvangers van mijn kerstpakjes.  Ik moet dan ook nog in mijn rondslingerende kookboeken kijken.  Ik moet vragen wie wat niet lust.  Ik moet beslissen wat er met kerstavond op tafel zal komen en zowel de tijd om de ingrediënten te shoppen als de tijd om ze klaar te maken timen.

Ik HOU van kerst!  Echt waar 😉  Ik hou van dat hectische sfeertje.  Ik hou van die onzekerheid van mannen die in de winkel staan en echt wel willen, maar geen enkel idee hebben wat ze hun liefste kado moeten geven.  Ik hou van het gebabbel in de straat, van de mensen die dicht tegen elkaar aanleunen omdat de kou in hun neus bijt.  Ik hou van de lichtjes en de aangeklede straten.

Ik zou alleen willen dat ik tijdens de zomervakantie op dat marktje in Frankrijk toch die spullen gekocht had, waarvan ik toen dacht : “Dat zou eigenlijk een goed idee zijn voor onder de boom…”  Misschien volgend jaar!