Oo-kay my dearest friends, dit is er weer eentje voor jullie!  En please, worstel jullie even door dit onmogelijk onzinnige begin om tot een onmetelijk wijze én dynamite raad te komen.

So let’s start with the beginning.  Dit is hetgeen er vanochtend als eerste gedachte door mijn hoofd ging :  Ik moet eerlijk en beschamend toefluisteren dat ik op mijn vijfenveertigste ’s nachts verre van high fashion ben.  Hetgeen eigenlijk ook niet zo erg is, gezien ik tegenwoordig mijn nachten braaf in bed doorbreng.  Vestimentaire hoogstandjes zijn dus minder urgent.

Kan ik fashionable verantwoord naar buiten rennen wanneer het brandalarm gilt?

Tijdens de wintermaanden vrees ik dat het misschien meer aangewezen zou zijn de rook gewoon uit mijn oren te laten komen, gezien ik dan steevast getooid ben met geweldig schone bed-sokken.  En niet zozeer schoon in de zin van proper.  Ik weet het : er bestaan absolute stylish warmhouders.  Laat ik jullie echter alvast uit deze waan halen : de mijne zijn een paar in mijn wasmand verdwaald geraakte sokken van mijn vader…  Hij mist ze niet, denk ik.

Het idee om over mijn voet-attributen te schrijven was mij dus reeds vanochtend, bij het uit bed lichten van mijn onderste zaligheden, te binnen gevallen. Deze intro zou mij dan natuurlijk ook weer de gelegenheid geven jullie de unique british Paul Smith sokken aan te prijzen.  Deze laatste trouwens perfect te gebruiken als bedaccessoires…

Voor diegenen onder jullie die echter hoegenaamd niet in mijn nachtelijke voet-outfits geïnteresseerd zijn, wil ik deze perfecte onzinnigheden heel graag afsluiten met een absoluut in acht te nemen en net iets meer intelligent verantwoord gezegde :

We are not here to simply break even.  We are here to break rules, break records and break through.  PJ Mattan.  Met of zonder nachtelijke sokken…