Ik was eigenlijk een gans ander bericht aan het schrijven…  ‘Leren zwijgen’,  maar dat is er dan eentje dat jullie nog tegoed hebben.  Ik schets even het kader en dan wordt het jullie helemaal duidelijk waarom ik van mijn oorspronkelijke tekst ben afgeweken.

Net écht lekker gegeten (allez, IK toch, want het was een gerecht met spruiten en op de één of andere manier drukt de klank van het woord zelf al uit dat niet iedereen deze schitterende groente lekker vindt).  Mijn ventje ruimt de tafel af, want ik heb nog werk (deze blog dus) en ik neem mijn gereedschap ter hand.

PC en toetsenbord in aanslag!  Wetenschappelijk nog niet chemisch definieerbare hersencellen maken links en rechts verbindingen en beginnen een geweldige tekst omtrent ‘Leren zwijgen’ te schrijven…  Vlot lekker!

En dan begint die schitterende schat, die daar heel de opruim staat te doen terwijl ik hier wegtokkel, te babbelen : ‘Die handdoek is kloddernat’…  ‘Volgende week woensdag ga ik duiken’… ‘Teu te teu tede teteu… En wat denk je van zo’n constructie?’… … …

Mijn vingers staan stil!  Drop dead…  Ik kan waarlijk echt aan meer dan één ding tegelijkertijd denken, zoals het elke degelijke vrouw-naam-waardige betaamt, maar too much is too much!  Ik heb geen enkel idee meer welk vervolg ik aan het ‘Leren zwijgen’ verhaal had willen breien en jullie worden dus ad hoc opgezadeld met dit stuk Anti-Multi-Task tekst.

Don’t doubt yourself!  Wij zijn, zelfs zwevend tussen onderwerpen, écht de BESTE.