Ik voel nooit dat ik ouder word.  Of misschien beter uitgedrukt : ik voel me niet oud.  Soms echter word ik toch wel eens met mijn neus op de feiten gedrukt.

Komt net mijn huisbaas met een ‘man’ van de verzekeringsmaatschappij langs in de winkel om in het kader van een nieuwe verzekering het ganse pand een keer grondig te bekijken.  Ooooh god!  Ik ben oud 🙂

Ik kan niet zeggen dat het beiden nog pubers zijn, maar toch…  Het aantal levensjaren dat zij op hun toerenteller hebben staan, ligt alleszins een heel pakje lager dan die op mijn kilométrique.  Een kleine nuance : ‘mijn huisbaas’ is feitelijk de kleinzoon van, en voor wat betreft ‘de verzekeringsman’ ga ik er voor mijn eigen gemoedsrust van uit dat het een stagiairke is.  Maar in elk geval… er is geen ontkomen aan dit feit : iemand heeft deze twee dan toch maar bestierd met ‘beslissingsbevoegdheid’ en ‘handelingsbekwaamheid’.

Och ja, het leven is aan de jeugd!  En ik heb me het vorige weekend samen met Caroline toch nog eens puberaal enthousiast de benen onder het lijf uit gedanst op de zalige beats van een +30 deejay op de party van een fenomenaal stralende 40-jarige!