Soms zit het geluk in kleine dingen…  Vanmorgen stapte ik uit de douche en liep op mijn blote voeten de keuken in.  En wonder o wonder.  Quel délicieux petit plaisir!

Geen kruimeltje onder mijn voeten, geen korrel tussen mijn tenen.  Helemaal niets, een naakte vloer!  En dit op een woensdagochtend.  Maandag wordt er gepoetst, dus met een beetje chance, lukt het wel dit pure genot te verwezelijken op een maandagavond.  Maar zelfs dit hangt af van de deur langswaar mijn dames ’s avonds verkiezen de keuken binnen te komen stampen met hun hockeyschoenen.

We hebben dolomiet achter het huis.  We hebben ook een mat in de garage.  Meerdere zelfs en normaal zouden ze hun sportschoenen op de daartoe voorziene plaats moeten ‘dumpen’ alvorens naar de keuken door te stoten.  Deze twee activiteiten blijken echter een uitermate buitenaardse herseninspanning te vragen, waartoe de chemische verbindingen op 15 en 17-jarige puberale leeftijd nog niet gelegd zijn.

Deze woensdag echter was de vloer dus leeg, bangelijk kaal, crazy zalig!  Yeay 🙂  Alweer een stukje VIE en Rose.