Een vriendin met ervaring terzake heeft mijn blog aan haar kritische oog onderworpen…  “Helemaal niet slecht, maar het slaat altijd net iets meer aan, wanneer je het persoonlijker benadert.  Een beetje meer ‘Annick’.”, was onder meer één van haar opmerkingen.  Terecht advies volgens mij : ik vrees dat voyeurisme inderdaad inherent is aan onze menselijke (vrouwelijke?) soort.  Maar hoeveel Annick willen jullie zien???  Hoeveel Annick is GENOEG 🙂

Welnu, een selfie is nog net een stap te ver :-), maar Bridget kwijt zich met heel veel overtuiging van het schetsen van de ambiance op ‘onze’ nieuwjaarsreceptie (niet echt de onze, eigenlijk van Unizo).  We hebben niet gezongen (net niet), wel gelachen.  En véél gebabbeld, …teveel?  We hebben met respect geluisterd naar Geert Bourgeois, maar hadden misschien eerlijk gezegd tijdens andere redenaars zelf last van een milde vorm van flux de bouche.

Het nieuwe jaar zij welgekomen!