A spitting image of my dearest 🙂

Ik heb daarstraks een boek gekocht om wijs te worden in dit ‘blog-woud’.  Als jullie me dus vooraan mijn toog zien zitten met mijn bril af (lezen mét is tegenwoordig absoluut geen kwestie meer), dan ben ik aan ’t wandelen in het bovenvermelde bos…  Ik zal maar heelder stukken brood strooien, anders vind ik de weg nooit terug.

En dan de dochter : ik heb er twee, absolute schatten, waarvan één echter met een chronisch kledinggebrek.  Ik heb een kledingwinkel, bijgevolg ook interesse in desbetreffende materie en zij hebben een, volgens mij, meer dan voldoende gevulde kast.  Problematisch wordt het natuurlijk wanneer quasi dagelijks (soms zelfs tweemaal op een ochtend) een andere outfit wordt aangetrokken.  Elk éénmaal gedragen stuk belandt in de wasmand (die dan ook pertinent overstroomt) en met een beetje geluk wordt een gepast stuk ook niet opnieuw opgevouwen, maar voor de gemakkelijkheid ook in de wasmand gedropt.  Opgeruimd staat netjes!